تلاش های صورت گرفته برای نجات سه کوهنورد ایرانی را بی نتیجه ماند.
همایون بختیاری، مسوول باشگاه کوهنوردی آرش که به پاکستان سفر کرده، در
گفتوگو با ایسنااظهار کرد: تمام کارهای لازم برای یافتن این عزیزان انجام
شد اما متاسفانه به نتیجه نرسید.
وی در ادامه افزود: در صحبتی که با توماس لامل بهترین کوهنورد به زعم
بسیاری از کارشناسان داشتم متاسفانه اعلام کرد از نظر آنها این کوهنوردان
به صورت قطعی جانشان را از دست دادهاند.
اول مرداد 92، خالی شدن بیس کمپ از تیمهای جستجوی خارجی
تماس تلفنی برقرار نشده. فردا بیس کمپ برودپیک از تیم های خارجی تخلیه
میشود و فقط رامین با چند خدمه باقی می ماند. در K2 کوه نوردان عازم آخرین
تلاشهای خود شده اند و حاضر به امداد رسانی در برودپیک نشده اند. در تمام
روز تماس با شرکت ATP برقرار بود و چند باربر و دو فروند هلی کوپتر آماده
عملیات هستند. (باربران قادر به انجام کار فنی در ارتفاع بیش از 7000 متر
نیستند)
نظرات دنیس اوربکو و سیمونه مورو پس از بی نتیجه ماندن جستجوها: " می خواهم
محل بیواک را در عکس پیوست نشان دهم، تیم 5 روز است که آنجا است و تمامی
تیمهای امداد شامل باربرهای ارتفاع پاکستانی نتوانستند آنها را پیدا کنند
ما از هلی کوپتر برای عکس برداری استفاده کردیم ولی نتوانستیم آنها را در
عکسهایی که با هلی کوپتر گرفته شده، پیدا کنیم و از شنبه عصر تماسی نیز از
آنها نداشته ایم."
بعد از ظهر اول مرداد 92، "کارشناسان میگویند آنها نمیتوانند زنده باشند"
جستوجوگران در قلهی برودپیک هیمالیا دیگر شانسی برای بازگشت سه کوهنورد
ایرانی قائل نیستند، میگویند آنها نمیتوانند پس از شش روز زنده باشند؛
کوهنوردانی که برای برافراشتن پرچم ایران و باز کردن مسیری با نام " مسیر
ایران" به دوازدهمین قله مرتفع جهان صعود کردند اما بازگشتی نافرجام
داشتند.
بزرگی، جلالی و کیوان موفق شدند با راهگشایی مسیری جدید به نام ایران، پرچم
ایران را بر فراز دوازدهمین قلهی مرتفع دنیا برافراشته کنند اما در
کوهستان با عظمت و شاید هم بی رحم هیمالیا گرفتار شدند. حالا هم پس از شش
روز جستوجوگران قطع امید کردهاند و دیگر شانسی برای زنده ماندن پسران
کوهستان قائل نیستند.
مسوول باشگاه کوهنوردی آرش که به پاکستان سفر کرده، تلاش های صورت گرفته برای نجات سه کوهنورد ایرانی را بی نتیجه عنوان میکند.
همایون بختیاری که در پاکستان به سر میبرد به خبرنگار ایسنا میگوید: تمام
کارهای لازم برای یافتن این عزیزان انجام شد اما متاسفانه به نتیجه نرسید.
هماکنون در منطقه حضور دارم و در صحبتی که با توماس لامل بهترین کوهنورد
به زعم بسیاری از کارشناسان داشتم متاسفانه اعلام کرد از نظر آنها این
کوهنوردان به صورت قطعی جانشان را از دست دادهاند. به نظر لامل این سه
کوهنورد در فاصلهی 500 متری پایینتر از قله یعنی حدود ارتفاع 7500 تا
7700 متری هستند که هنگام پایین آمدن از قله مسیر را اشتباه رفته و دچار
این حادثه شدهاند.
بختیاری ادامه میدهد: این سه کوهنورد مسیر جدیدی را به نام خود و ایران
ثبت کردند و پرچم ایران بر فراز قله نمایان است اما هنگام بازگشت دچار این
حادثه شدند. باشگاه آرش تمام تلاش خود را برای یافتن این عزیزان و حتی
یافتن اجساد آنها انجام داد اما دیگر نمیشود کاری انجام داد. لامل به ما
توصیه کرد که هیچ عملیات امدادی دیگری برای یافتن این کوهنوردان و حتی
پایین آوردن اجساد آنها انجام نشود؛ چرا که آنها در جایی هستند که
کمکرسانی برای پایین آوردن اجسادشان هم خطرناک است. هلیکوپترها تا ارتفاع
8 هزار متری هم بالا رفتند که این واقعا کار خطرناکی است؛ چرا که
هلیکوپتر نباید اینقدر اوج بگیرد. شش روز کامل را برای پیدا کردن این
عزیزان تلاش کردهایم اما متاسفانه نتیجه نداد.
و در آخر باز به درد دل نامهی آیدین بزرگی میرسیم: " اینجاییم برای
پایان، پایان یک آغاز... میخواهیم مال خودمان باشد، راه خودمان باشد، مسیر
خودمان باشد، طناب خودمان باشد، از نفس و عرق خودمان باشد. می خواهیم
توانستن را معنی کنیم، می خواهیم تغییر را زندگی کنیم"
مجتبی، پویا و آیدین برنگشته اند. چشمها به انتظار معجزه نشسته اند اما
روزهای سپری شده امید را در قلبمان قفل کرده اند. "پسران کوهستان" مسیر
ایران را به برودپیک باز کرده اند. این یک آغاز است برای " مسیر ایران" اما
یک پایان غرورانگیز برای مجتبی، پویا و آیدین... حالا این راه خودشان است،
مسیر خودشان است و از طناب خودشان، از نفس و عرق خودشان، اما " پسران
کوهستان" هنوز برنگشته اند.
0 comments:
Post a Comment